کلبه های غم

 تو که رفتی نازنینم اما عکست پیش رومه

دیدن چشم سیاهت دیگه تنها آرزومه

چشم بارونی و اشکم همدم روز و شبامه

یاد تو هم نفس من لحظه هر لحظه باهامه

من از این صدای خسته واسه خود قفس می سازم

تو توو رویامی همیشه به همین رویا می نازم

هوای خونه ی بی تو آخ نمی دونی چه سرده

کاشکی این نفس که میره بمونه و بر نگرده

زندگی بی تو نمی خوام نه طلوعی نه غروبی

کاش میشد یه بار دیگه در این خونه بکوبی

تو بهار نا تمامی  که خزان دیده ولی زود

گله ای ازت ندارم آره سرنوشتم این بود

حالا من تنها و خسته خاک گورتو میبوسم

یه روزی میاد که تنها کنج این خونه بپوسم

(((((م صادقی)))))