کلبه های غم

بی تو گشته خنده بر لب ها حرام

کهنه گشته زخم دل کو التیام

ای امید روشنی بخش دلم

بی تو بیرون آمده غم از نیام

مثل یک رود روان سرشار مهر

گر به قلب من نریزی والسلام

رحم کن بر آهوی وحشی دل

حال که در دست تو گردیده رام

رفتی و پنهان شدی در نا کجا

رفتن تو ، زندگی، دیگر تمام

(((((م صادقی)))))