کلبه های غم

 کوله بارت و ببند اینجا کسی یار تو نیست

در پی وا کردن یک گره از کار تو نیست

دلشون نمی سوزه چو مرگ مغزی می بینن

برا تکه کردنش عمری تو نوبت می شینن

دختر گل فروش سر خیابون تا میاد

شیشه های ماشینا ناخودآگاه بالا میاد

اینجا تو فکر میکنی مردم همه هم دردتن

یه کمی صب کنی میبینی که همه هم ،دردتن

اینجا سالمندا دیگه تو خونه ها جا ندارن

اونا رو میبرن و یه گوشه تنها می زارن

بعدش هم می شینن و میگن با فخر و افتخار

بهتون سر می زنیم هفته نشد ماهی یه بار

اینجا دستای نیازو با حقارت می بینن

تا کمر می رن پایین وقتی ریاست می بینن

ادامه دارد

(((((م صادقی)))))