کلبه های غم

آیا تو مرهم بر دل پر درد بودی، نه نبودی 

آنچه زبانت ادعا میکرد بودی، نه نبودی

گفتی که میمیرم اگریک لحظه ای بی تو بمانم

از زندگی بی من بگو دلسرد بودی، نه نبودی

شبها ز هجرانت بسی من گریه کردم تا سحرگه

یک شب کنارناله ام همدرد بودی، نه نبودی

من که  همه عمرم فدای لحظه ای شد با تو باشم

یک شب برای من مگر شبگرد بودی، نه نبودی

عمرم همه دیوانه عشقت شدم اما تو یک بار

آنکه فقط یک جرعه مهر آورد بودی، نه نبودی

با این همه بازهم دلم راضی نمیشد تا بگویم

با روزگار من تو چه نامرد بودی، نه نبودی

(((((م صادقی)))))