کلبه های غم

دلنوشته ای است تقدیم به دختران بروجنی که در سانحه رانندگی پرپر شدند

شانه های خسته ام در دست باد

رفتن تو هستیم بر باد داد

کوچه دیگر رنگ خوشبختی ندید

آخرین باری که ردت اوفتاد

شهر خالی شد ز احساساس حضور

کوچه مانده در تمنای عبور

غنچه را چیدند و جایش هدیه شد

چند متن تسلیت با خاک گور

مانده اینجا مدرسه در انتظار

غم نشسته بر دل آموزگار

جای تو در این کلاس درس بود

وای بر بی رحمی این روزگار

غنچه های گل نگشته باد برد

مادران را گریه و ماتم سپرد

از جفای روزگار کج مدار

تازیانه بر تن تب دار خورد

ضجه های مادران آید به گوش

بر سر خاکی که تو گشتی خموش

بر تن نازت کفن مقبول نیست

ای عروسم رخت رویایی بپوش

رفتن تو خون به قلب ما نشست

پشت بابا از غم مرگت شکست

چشم بود و خون و اشک و گریه ها

تار و پود زندگی از هم گسست

وای از این غنچه ها ، پروازها

مادران و گریه های بی صدا

کاش جای این پدر، این مادران

می گذاشتند خود دمی ارباب ها

(((((م صادقی)))))