کلبه های غم

 من برای با تو بودن لحظه ها را می شمارم

چشامو رو هم میزارم اما شب تا صبح بیدارم

من می خواستم كه برایت غزلی تازه بسازم

اما پیش برق چشمات كلمات و كم میارم

تمام زندگی من به فدای قدم تو

جونم و قبول كن ای دوست چیز دیگه ای ندارم

گفتی صد بار كه نمیام اما من باور نكردم

برای یه بار میامت عمریه در انتظارم

تا تو را ندیده بودم دل من آرامشی داشت

یه نگاه ناز چشمات برده از كفم قرارم

دوست دارم قدم بذاری تو یه بار به كلبه من

جون كه قابلی نداره قربونت هر چی كه دارم

وقتی نیستی منم انگار دست و پام بسته به زنجیر

تا می بینم كه میایی انگا رو ابرا سوارم

قابل قیاس نباشد وجود من با وجودت

تو گلی یك گل زیبا من ولی یه دنیا خارم

هر چه گشتم توی دنیا كه یكی چون تو ببینم

ندیدم حتی شبیهت ای گل باغ بهارم